Die groot semiotikus is oorlede. Met sy debuutroman Die naam van die roos (1980) het die literatuurwetenskaplike opslae gemaak. Hy het as teoretikus internasionale roem verower as romanskrywer. Hy is vertaal en die film (met Sean Connery) was 'n klaaglike mislukking wat die komplekse tekensisteem van die roman nie kon opvang nie.
Die romans was te veel dinkwerk; te min vuur, vir my gevoel. (Woorde Wat Weeg/ Umberto Eco -The Mysterious Flame of Queen Loana, 2005. Besoek 23.02.2016)
Sy teoretiese studie oor die semiotiek, Die rol van die leser (vertaal as The role of thereader, 1979), het ek stip bestudeer. Eco met sy onderskeiding tussen die "open" en "closed" teks dwing die leser om presiese onderskeidings te maak. Heel plesierig het hy ook James Bond se romanstrukture vir lesers verduidelik.
Vandag, skryf hy, behoort 'n land aan diegene wat kommunikasie en die pers beheer (135). Massa-media vertolk nie ideologie nie; dit is alreeds ideologies.
Soos hy dit klinkend stel: “When the mass media triumph, the human being dies”.
Hy het hom oor 'n veelheid van onderwerpe uitgelaat soos skoonheid en lelikheid; oor reise in hiperrealiteite, oor probleme róndom vertaling, oor die oneindigheid van lyste. As gedugte kenner van die Middeleeue had hy waarskynlik nie sy gelyke nie.
Sy besinning oor die skryfproses van Die naam van die roos behoef 'n herlees. Nes sy siening van interpretasie as "inferential walks" wat die leser maak ... Ons is besig om te narkotiseer en weer op te blaas (“blow up”) in die leesproses.
Hierdie roman, wat in 'n klooster in die veertiende eeu afspeel, is 'n speurverhaal vir die literêre leser wat al die toespelings en kodes moet snap. Jy moet die moorde oplos soos die blinne monnik, Jorge of Burgos, wat 'n verwysing is na Borges, die groot skrywer van die labirint en die aweregse speurverhaal. Die film kon nooit die verwysings raakvat nie en dis alom bekend dat Eco nie tevrede was met die film nie.
William of Baskerville is die speurder in Die naam van die roos, ‘n toespeling op Middeleeuse filosowe.
Dertigduisend boeke staan in sy biblioteek.
(Umberto Eco’s Antilibrary/ Why Unread Books Are More Valuable to Our Livesthan Read Ones – Brain Pickings. Besoek 23.02.2016)
En beroemd was hy wel. Vol lewe met sy sigaar in die hand en altyd besig om onderhoude toe te staan die ene sprezzatura (bestudeerde nonchalantheid) soos huldeblyk in The Telegraph dit opsom. (Umberto Eco -Obituary – Telegraph. Besoek 23.02.2016)
Beroemd en skatryk was hy bepaald. Die een nadeel van roem? Jy het nie meer die luukse om nie ‘n mening te hê nie …
Gaan kyk gerus na sy uitsette: indrukwekkend en hierom kon die professor aan Bologne klasgee aan Harvard, Oxford en ander belangrike akademiese ruimtes.
Romans:
Il nome della rosa (1980; English translation: The Name of the Rose, 1983)
Il pendolo di Foucault (1988; English translation: Foucault's Pendulum, 1989)
L'isola del giorno prima (1994; English translation: The Island of the Day Before, 1995)
Baudolino (2000; English translation: Baudolino, 2001)
La misteriosa fiamma della regina Loana (2004; English translation: The Mysterious Flame of Queen Loana, 2005)
Il cimitero di Praga (2010; English translation: The Prague Cemetery, 2011)
Numero zero (2015; English translation: Numero Zero, 2015)
![]()
Il pendolo di Foucault (1988; English translation: Foucault's Pendulum, 1989)
L'isola del giorno prima (1994; English translation: The Island of the Day Before, 1995)
Baudolino (2000; English translation: Baudolino, 2001)
La misteriosa fiamma della regina Loana (2004; English translation: The Mysterious Flame of Queen Loana, 2005)
Il cimitero di Praga (2010; English translation: The Prague Cemetery, 2011)
Numero zero (2015; English translation: Numero Zero, 2015)
