Die film lewer kommentaar op rasvooroordeel (ja, haal jou Fanon uit) en die impak van 'n pynlike jeug op jou identiteit (lees gerus maar Alice Miller se The drama of being a child).
Waarvoor lag mense? Vir stereotipes, rasvooroordeel, vir dit wat jy vrees en moet kleiner maak sodat jy in beheer bly (hier sal Freud help).
Die film begin uistekend: ons sien hoe mense in sirkusse verniel en mishandel word. Hoe die baas-klaas-stelsel werk op die Franse platteland.
Dan kom die deurbraak vir die swart nar, Chocolat, sonder papiere en identiteit, dus. Hy kry skielik agentskap wanneer 'n swart intellektueel hom aanpraat oor hoe hy verniel word in optredes.
Die Paryse gedeelte lyk soos 'n opera-verhoog. Gekunsteld. Toulouse Lautrec is ’n interteks. Ons kyk die film met die wete van die huidige migrasie-krisis in Parys en hoe chauvinisties die Franse is (en was).
Die spel is uitmuntend. Beide mans het die kuns van die nar goed onder die knie. Die verhaal is op die werklikheid gebaseer (aan die einde is daar ’n dokkie) en dit is gebaseer op Chocolat, clown nègre. L'histoire oubliée du premier artiste noir de la scène française deur Gérard Noiriel.
Soos alle boodskap-films begin die preek deurslaan hier teen die einde se kant, verloor dit krag. Die film is dan gewoon te lank en dit eindig verby die natuurlike slot. Uiteraard is die probleem dat dit gebaseer is op 'n werklike verhaal, maar 110 minute is ver te veel. Met die musiek van Gabriel Yared wat te dramaties help saamvertel.
Wanneer dit suggestieryk is (soos aan die begin) en die toertjies uitgestal word, imponeer die film. Die twee hoofakteurs is uitstekend. Liggaamsbeheer en gesigsuitdrukkings wat jou bybly.
As 'n mens die dieper boodskap uithaal en die lot van Chocolat analiseer wat met 'n vertolking van Othello skitter, maar die wind van voor kry en uiteindelik ellendig sterf, word jy skoon bedruk oor rasspanninge. Het ons in die jaar 2016 al losgekom van die wit/swart-spanninge? Of is ons altyd besig met 'n ons/julle-gesprek?
En kyk wat lees die jong Chocolat snags in sy tentwoning.
Footit (James Thiérrée), Chocolat (Omar Sy) & Roschdy Zem
© Joan Hambidge